Μελέτησα με
αρκετή προσοχή τα ποιήματα του φίλου συμπολίτη Γ. Παπασταθόπουλου των εκδόσεων ΗΔΥΦΩΝΟ . Βρίσκω
λοιπόν την ευκαιρία να διατυπώσω μερικές σκέψεις πάνω σ αυτά. Η πρώτη
διαπίστωση που κάνω είναι πως δεν πρόκειται για ποιήματα μιας γραμμής, μιας
κατεύθυνσης ως προς το περιεχόμενο, αλλά ότι θίγονται πολλά θέματα, όπως θα
πούμε πιο κάτω. Τα διακρίνω σε τρεις βασικές κατηγορίες
1.Εκείνα που
αφορούν στο συναισθηματικό κόσμο του προσώπου- ποιητή
2.Όσα
άπτονται του φυσικού περιβάλλοντος και
3.Αυτά που
ασκούν άμεσα ή έμμεσα μια κοινωνική κριτική.
Η ποίηση του
Παπασταθόπουλου είναι γεμάτη από συναισθήματα που αγγίζουν τα άκρα. Από τη
σκληρότητα φτάνει εύκολα στη μεγαλοψυχία. Η περιπλάνηση του νου, η αυτοκριτική
μιας γενιάς, ο πόνος για τα δεινά του κόσμου, τον οδηγούν σε απαισιόδοξες σκέψεις, στη διαπίστωση μιας παρωδίας
ζωής.
Ανήκει σε
μια γενιά που πολλά έπραξε και γι’ αυτό
στέκεται κριτικά απέναντί της. Πονά για τα δεινά του κόσμου. Στην ιστορική πορεία, στη ζωή, επισημαίνει την
ανοησία του ανθρώπου που συμβαδίζει με τη ματαιοδοξία του και φτάνει στον
αυτοσαρκασμό και στην αυτολύπηση. Ταυτόχρονα κάνει αλύπητη κριτική και
σφυροκοπά τον σημερινό άνθρωπο.
Όλα αυτά τον οδηγούν σε δρόμους απαισιόδοξους,
οι τύψεις φέρνουν την απελπισία. Κάπου όμως μέσα τους ανιχνεύει κάποιος τον
ζωοδότη έρωτα, το εγώ του, τον έρωτα πορθητή όπως λέει ο ποιητής. Οι μνήμες
παραμονεύουν κι έρχονται συχνά. Οι φωτογραφίες οδηγούν στη νοσταλγία, στην προσμονή.
Ο μνησιπήμων πόνος του Γ. Σεφέρη.
Αλλά και
θέληση και όνειρο. Λύτρωση η φύση, η αγάπη γι’ αυτή. Για τούτο και ο ύμνος της. Πλήθος εικόνων στην ποίησή του-καράβια και
θάλασσες, νησιά, σταθμοί με αναχωρήσεις, προσμονή και ελπίδα. Κοντά σε αυτά και
το Αίγιο, η μάνα γη, με τους ξωμάχους στον αγώνα της ζωής.
Κι ένα
παράπονο για τον άδικο κόσμο, μια κοινωνική κριτική στις διαφοροποιήσεις, σε
κάθε μορφής ρατσισμό που γιγαντώνεται στην εποχή μας.
Κοντά σ όλα
αυτά θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθώ στη στιχουργική δεινότητα, στη γλωσσική επάρκεια και στην ευχέρεια της
σύνθεσης σονέτων. Σε πολλά σημεία η ποίησή του συγκινεί. Αυτό εξάλλου
χαρακτηρίζει την πραγματική ποίηση. Περιμένουμε την επόμενη συλλογή.
Γενάρης 2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου